Eens niet plat

Zoals beloofd 'naar Dardennen', naar Spa om precies te zijn. José wilde plat rijden, maar daarvoor was Spa niet de ideale plaats. Daarom maar wat hellingen. Het begon meteen goed langs een asfaltweggetje dat bijna recht de helling op liep. Chemin des Moutons, stond er op het straatnaambordje. Dat zei me wel iets. En jawel, een leuke helling volgens climbbybike. 3.1 km.
Maximum 13.5%.










Ik vrees dat niet iedereen die mening was toegedaan. Maar goed, daarna naar Winamplanche voor de tweede helling van de dag, de côte de Desnié, goed voor zo'n 5km klimplezier, waaraan maar geen eind lijkt te komen.





















Dan naar beneden langs Stoumont en Targnon om vervolgens een stukje vals plat te krijgen, zo'n 24km tot Lierneux. Prachtig langs een beekje tot boven op te toppen van Dardennen.
Tijd om een hapje te eten en te drinken.








































Daarna eerst nog een heuveltje en later tegen 64km/u langs Trois Ponts en Coo naar de laatste helling van de dag, en wat voor een. De col du Rosier, 9.2 km.









Zowat van het langste wat men in de streek vindt. Dé gelegenheid om nog wat calorieën te verbranden. Na een flinke start, wordt de 'col' wat vlakker om dan in Ruy door het bos flink omhoog te kronkelen. De eerste keer lijkt zo'n helling altijd eindeloos. Je hoopt heimelijk dat je achter de volgende bocht boven bent. Deze kant van de col du Rosier, langs Andrimont is de rustigste kant. Echt fantastische panorama's zijn er wel niet bij. Daarvoor zijn Dardennen niet echt geschikt. Maar voor de conditie is het in ieder geval een opsteker. Iedereen boven en niemand platgereden. Fijn zo!

Kapot

Het is hem niet gelukt. Aan telefoon had hij de uitdrukkelijke wens uitgesproken iedereen kapot te rijden, maar het draaide anders uit. Met acht waren we present. Jan had José beloofd dat het vlak zou worden, maar ondergetekende had alle kanten van de Chartreuse op het menu gezet. De aanloop liep vlotjes. Ook de Panoramalaan en de Moedermeulen leverden geen problemen op. Het plan om de Chartreuse niet één keer maar langs alle kanten te beklimmen zorgde wel voor enige spanning in de groep, maar dat bleek achteraf niet nodig. 2x Chartreuse en 2x Mezenberg bleek voor iedereen goed verteerbaar. Kapotrijden zat er dus niet in, of toch. Wat Jan wél kapot kreeg was een band toen hij in de afdaling ongelukkig één van de vele goten probeerde te nemen. Volgende zondag trekken we naar de Dardennen voor een bruisend parcours.

Liereke pleziereke

De woorden van de stichtende vergadering lagen nog vers in het geheugen. De beloftes ook (hoewel bij sommigen al wat meer dan bij anderen). Vanmorgen een eerste trainingsritje, naar Lier. Aan de startlijn(en): Luk, Anit, Wim, Erwin, Else en special guests Bert en Maxim. Weinig bijzonders in feite. Met een lichte wind op kop langs Berlaar en de Nete naar Lier. Na een koffietje en zeker 5 cm extra zadelhoogte voor ons Anit gezwind langs Duffel naar Katelijne, alwaar de wekelijkse (?) processie voor een kort oponthoud zorgde. Terug in de Braambosweg stonden er 62 km op m'n teller met een gemiddelde van 23 km per uur. Volgende week wat heuveltjes graag, zoals alle kanten van de Chartreuse. Wim

Stichtend

Wanneer de zon nog nauwelijks door de grauwgrijze wolken brandt. Wanneer appelaars en perelaars karrenvrachten opleveren en de notelaar helemaal niks omdat een onbeschofte eekhoorn die helemaal leeg vreet. Wanneer de Gordel weer achter de wielen ligt... dan is het tijd om nieuwe plannen te smeden.



Of de goesting bij iedereen rond de tafel even groot was, valt moeilijk vast te stellen. Bovendien wordt goesting duidelijk anders geïnterpreteerd. Voor Wout betekent het van Keerbergen naar Venetië fietsen, waarop de twee ouders zich bijna gelijktijdig verslikten. Voor Else betekent het genieten van een Tokay Pinot Gris. Voor Luk betekent het misschien ook wel vanaf Keerbergen vertrekken. Stanne heeft dan weer goesting in meer, meer kilometers per dag en minder dagen. Luk heeft in dat geval minder goesting voor een start aan zijn garagedeur. Waarop Wout zegt dat hij goesting heeft in meer cols dan die ene Alpencol. Else heeft helemaal geen goesting als ze 50 u/week moet werken. Pascale heeft wel goesting om met een auto te volgen, maar wil ons dat ook voldoende zien. Jan, José en Cederic hebben goesting om vanaf 1 augustus mee te doen. Kortom, fraai was dat, de stichtende vergadering van ons genootschap.

Als chroniceur ben ik verplicht ook te vertellen wat de stichtende vergadering heeft besloten.

1. De reis gaat van Keerbergen naar Venetië. Hebben goesting om te vertrekken vanuit Keerbergen: Free, Simon, Wout, Vincent, Erwin, Stanne en Wim.
2. Eerste opstappunt kan Straatsburg zijn. Else zou hier willen aansluiten om te genieten van de tocht door de Elzas.
3. Tweede opstappunt wordt Bazel. Daar sluiten aan: Kristien, Charlotte, Anit, Jan, José, Cederic en Luk (tenzij Luk vertrekt vanuit Keerbergen of aansluit in Straatsburg).
4. De voorgestelde etappes (zo'n 80 km/dag) worden vrij algemeen aanvaard. Stanne zou graag hebben dat we één of twee dagen minder nodig hebben tot Straatsburg.
5. Anit zou graag een dagje aan een Italiaans meer pauzeren. Wim wil dan weer niet later dan 14 augustus aankomen in Venetië. De etappes langer maken om zo een rustdag aan een meer te kunnen inbouwen, zien de meesten niet zitten.
6. De meesten zouden graag hebben dat er een volgwagen is. Die moet dan wel voldoende groot zijn voor de bagage.
7. We weten nog niks van de familie Helsen, Frans & Jo, of van Marc VdWeyer.

Bij de onderhandelaars bestaat er wel geen twijfel over dat dit allemaal tot een goed einde kan worden gebracht. Dit in tegenstelling tot oranje-blauw. Nog voor de koffie koud was, of het laatste stuk taart was opgegeten, werden er al plannen gesmeed om er morgen meteen in te vliegen. Rustig opbouwen. Te beginnen met een Liers vlaaike.

Wim