Eens niet plat

Zoals beloofd 'naar Dardennen', naar Spa om precies te zijn. José wilde plat rijden, maar daarvoor was Spa niet de ideale plaats. Daarom maar wat hellingen. Het begon meteen goed langs een asfaltweggetje dat bijna recht de helling op liep. Chemin des Moutons, stond er op het straatnaambordje. Dat zei me wel iets. En jawel, een leuke helling volgens climbbybike. 3.1 km.
Maximum 13.5%.










Ik vrees dat niet iedereen die mening was toegedaan. Maar goed, daarna naar Winamplanche voor de tweede helling van de dag, de côte de Desnié, goed voor zo'n 5km klimplezier, waaraan maar geen eind lijkt te komen.





















Dan naar beneden langs Stoumont en Targnon om vervolgens een stukje vals plat te krijgen, zo'n 24km tot Lierneux. Prachtig langs een beekje tot boven op te toppen van Dardennen.
Tijd om een hapje te eten en te drinken.








































Daarna eerst nog een heuveltje en later tegen 64km/u langs Trois Ponts en Coo naar de laatste helling van de dag, en wat voor een. De col du Rosier, 9.2 km.









Zowat van het langste wat men in de streek vindt. Dé gelegenheid om nog wat calorieën te verbranden. Na een flinke start, wordt de 'col' wat vlakker om dan in Ruy door het bos flink omhoog te kronkelen. De eerste keer lijkt zo'n helling altijd eindeloos. Je hoopt heimelijk dat je achter de volgende bocht boven bent. Deze kant van de col du Rosier, langs Andrimont is de rustigste kant. Echt fantastische panorama's zijn er wel niet bij. Daarvoor zijn Dardennen niet echt geschikt. Maar voor de conditie is het in ieder geval een opsteker. Iedereen boven en niemand platgereden. Fijn zo!