Waarom wind altijd tegen zit...

Weer een redelijke groep vanmorgen: Wim en Kristien, Else en Erwin, Bert en Maxim (maar Maxim stopte nog voor hij begon), Frans en Luk. Deze keer koos ik ervoor om het eerste stuk tegen de wind in te rijden, zodat het laatste stuk de wind in de rug zou blazen. En daarom bolden we eerst richting Lier. Draaiend en kerend ging het tegen een gezapige 21 tot 22 km per uur. Nochtans waren er stukken bij dat de wind meezat, maar dan werd het tempo toch niet automatisch opgetrokken. Van Berlaar tot Duffel ging het vrijwel constant tegen de wind. Mooie weg nochtans. Zo'n 25 km/u moeten we hier toch wel kunnen halen met de wind tegen. Maar 22 was het maximum. Sneller en er vielen gaten. Echt prettig is dat beuken op kop wel niet. Veel inspanning en weinig beloning. Geef mij dan maar bergop. Maar voor de conditie helpt het beuken natuurlijk wel. In Duffel het keerpunt genomen en toch ging het tempo nauwelijks hoger. Pas vanaf Bonheiden zat de wind constant en vrij krachtig in de rug. En zelfs dan was 25 km/u het maximum. Vandaag hadden we de indruk dat de wind niet meezat. Maar in feite was het niet de wind, maar de benen.

Moeizaam

Slechts met z'n drieën waren we. Het vriesweer had blijkbaar de meesten voor een langer verblijf onder het donsdeken doen kiezen. Weer eens hadden ze ongelijk, want koud hebben we het nooit gehad. Het was bovendien stralend weer. We kozen ook niet voor de meest veeleisende tour. Gewoon naar Boom en terug. Maar het eerste stuk verliep minder vlot dan gehoopt. Op het tweede stuk kregen we bovendien nog af te rekenen met wat tegenwind. Niet veel, maar wel genoeg om wat pijn te doen. Moeizaam ging het tegen 22 tot 23 km/u terug naar Keerbergen. Met z'n drieën was er ook natuurlijk nergens luwte. Iedereen moest duwen en dat heeft ook iedereen gevoeld. Miljaar, dat ging toch wel moeizaam.

Ventoux

8km, rustig klimmend in de herfstzon.











10km, het gaat te traag voor Maxim.











20km, voorbij Chalet Reynard begint het echte werk.











25km, de laatste km is de lastigste.











25km, Maxim in de buurt van het monument voor Simpson.











Wim boven.











Maxim boven, met de glimlach.











25km, Erwin rijdt sterk.











Erwin komt met de glimlach boven en...











dan terug naar beneden om Else te steunen.











25km, Frans bijt door en weet niet van opgeven.











Else boven, meer dan tevreden.











Woow!











Frans met escorte in de laatste bocht.











De laatste meters met de glimlach.











Alle vijf boven op de Ventoux op 29 oktober 2007.