Waarom wind altijd tegen zit...

Weer een redelijke groep vanmorgen: Wim en Kristien, Else en Erwin, Bert en Maxim (maar Maxim stopte nog voor hij begon), Frans en Luk. Deze keer koos ik ervoor om het eerste stuk tegen de wind in te rijden, zodat het laatste stuk de wind in de rug zou blazen. En daarom bolden we eerst richting Lier. Draaiend en kerend ging het tegen een gezapige 21 tot 22 km per uur. Nochtans waren er stukken bij dat de wind meezat, maar dan werd het tempo toch niet automatisch opgetrokken. Van Berlaar tot Duffel ging het vrijwel constant tegen de wind. Mooie weg nochtans. Zo'n 25 km/u moeten we hier toch wel kunnen halen met de wind tegen. Maar 22 was het maximum. Sneller en er vielen gaten. Echt prettig is dat beuken op kop wel niet. Veel inspanning en weinig beloning. Geef mij dan maar bergop. Maar voor de conditie helpt het beuken natuurlijk wel. In Duffel het keerpunt genomen en toch ging het tempo nauwelijks hoger. Pas vanaf Bonheiden zat de wind constant en vrij krachtig in de rug. En zelfs dan was 25 km/u het maximum. Vandaag hadden we de indruk dat de wind niet meezat. Maar in feite was het niet de wind, maar de benen.