Op een drafje

"Jullie gaan morgen toch fietsen?""Morgen om 9u?""Ik rij zeker mee", 3x zoals in de bijbel voordat de haan kraaide. Alleen kraaide er vanmorgen (putje winter) geen haan. Maar de Stanne was ook nergens te bespeuren. Wel op het appel: Bert (ijzersterk en mét reserve), Luk en Anit (goede voornemens moeten niet wachten tot het nieuwe jaar), Kristien en Wim. Matige westenwind. Toertje langs Leuven en de vaart tot Boortmeerbeek. Een borrelhapje in feite. Gemiddeld toch 22.5. Da's niet slecht. Anit wat pijn in de voet. Voor de rest probleemloos. Tijd om de plannen voor de zomer concreter te maken.

En toen was er nog één

Het lijkt wel het verhaal van tien kleine negertjes. Iedere keer zijn we met minder. Deze keer weer wat afvallers wegens: werken, skiën, schrik van mannen, pijnlijke schouder... Met twee waren we aan het vertrek: Bert en Wim. Doel: een lekker gekoelde Jan Primus. Meteen tegen een flink tempo (zo'n 27 km/u) naar Aarschot. Daarna vrij voorzichtig de heuveltjes op en over. Zonder pauze boven welteverstaan. Bert had intussen bekend dat hij z'n lekke band van twee weken geleden nog niet had hersteld. Hij was dus zonder reserve op weg. Hij had ook Heidi aan de lijn gekregen die de auto niet kon starten. Details die later niet zonder belang zouden blijken. In de afdaling naar Nieuwrode slaat het noodlot toe. Bert rijdt plat. Ik geef hem mijn reserve, maar het oppompen lukt Bert niet zo goed. Bon toch weer vertrokken. Een kwartiertje later in de Konterweg lijkt band weer leeg te lopen. Opnieuw probeert Bert band op te pompen, maar hij gebruikt niet echt de juiste techniek. Gevolg een knal en een ventiel in één hand en een band in een andere. Zonder reserve wordt dat de depannage bellen. Mijn GSM geeft ter plekke de geest. Heidi zonder werkende auto. Dan maar met de GSM van Bert Erwin gebeld. De goede ziel belooft meteen te komen. En dus maar helemaal alleen verder (zonder reserve of gsm). Vanaf Wijgmaal sputteren de benen wat. Toch thuis geraakt, maar volledig onderkoeld. We hebben weer een lesje geleerd.

Treintje

Een frisse zondag in december. Klaar voor een vrij korte maar krachtige rit. Aan de startlijn: Stanne (jawel, dat was lang geleden), Wim & Kristien, Else & Erwin en Bert en Maxim. Meteen dapper tegen de wind naar Booischot. Nog voor we daar toekomen, krijgt Else het aan de stok met haar achterrem. Dat gecombineerd met een dipje in de conditie, nopen haar tot opgave. Voorbij Booischot rijdt Kristien plat. Maar dat is meteen het enige bijzonder aan de rit. Ons treintje dendert moeiteloos langs de oude treinroute tot Aarschot en daarna langs de demerdijk tot Werchter. Prima ritje. Niemand grote problemen.

Sigaar

Vorige zondag was de storm te ongenadig om te fietsen. Vanmorgen stond er ook een strakke wind uit ZW, maar voor het overige viel het goed mee. Met zeven aan de startlijn, voornamelijk de familie Van Looy in feite. Na nog geen kilometer eerste technisch probleem. Bert worstelde met irritant getik. Na vijf minuten zoeken bleek het de sensor van z'n fietscomputer te zijn. Daarna verder langs Haacht en Wespelaar naar Tildonk. Maar de Zwarte Fles was dicht wist Frans en dus maar ommetje langs Herent. In Herent, weer pech voor Bert. Lekke band deze keer. Ook Erwin (schouder) en Else (slaptitude?) hadden het wat lastiger. Op de Sigaar eens goed doorgetrokken, maar Maxim wilde van geen wijken weten. Daarna langs Egenhoven naar de Vier Winden. Flinke wind op kop. Marc VdWeyer bijna omvergereden en Else bijna doodgereden. Tegen Everberg ging ook bij Maxim de kaars uit. Nochtans flinke windaf daarna, maar tempo niet echt boven 27km/u. In Haacht Else en Maxim moeten lossen tegen nochtans maar een goeie 20km/u. Maar 't heeft deugd gedaan. Wind en heuveltjes: no pain, no gain.