Zomers

Eindelijk zomers weertje. Met zeven waren we zondag; eindelijk ook nog eens met Free aan de start. Stralend weer en leuke temperatuur. Voor het eerst sinds lang nog eens in een bocht rond Leuven gefietst, langs de Zoete Waters. Hellingen genoeg en geen noemenswaardige problemen of exploten. Gewoon rustig doorgepeddeld.

Katarakt

Met een dozijn waren we voor Katarakt. Het voorspelde lenteweer, de verwachte vlaai, de gekoesterde bloesem en de gevreesde 90km zorgden ongetwijfeld voor de behoorlijke opkomst. Rond 9u vertrokken in Sint-Truiden, richting Brustem. Daarna meteen het glooiende landschap met toch wel wat wielertoeristen op de betonbaantjes. In Groot-Gelmen langs de boomgaard van Marjet en in Klein-Gelmen langs het huis van Roger. Dan verder langs Heers en een koffie gaan drinken in 't Tolhuis in Herstappe. Intussen flink de wind van voren, letterlijk en figuurlijk. Zelfs 28 km/u bergaf stuitte op enige weerstand. Er vielen flinke gaten in de gelederen, gaten van al snel een halve kilometer. We hebben conditioneel betere zondagen gekend. Daarna op naar Tongeren. Intussen leken de meeste heuveltjes achter de rug. Daarna langs Borgloon terug naar Sint-Truiden, met het vaste voornemen om te stoppen op de eerste plaats waar we Limburgse Vlaai of Kataraktvlaai zouden geafficheerd zien. Alles tevergeefs. In de voormiddag hadden we genoeg van die plekken gezien; na de middag geen enkele. Wel meer dan genoeg zondagsfietsers die ook op dat moment die route hadden uitgekozen, maar dan tegen een sukkeldrafje en bovendien voor de helft nog in de verkeerde richting ook. Hoe we heelhuids terug in Sint-Truiden geraakt zijn, mag Joost weten, maar aangenaam waren die laatste 20km zeker niet. Vlaai hebben we dus niet gevonden, pannenkoeken wel en lekkere koffie. En last-but-not-least: het zonnetje heeft deugd gedaan, 75km lang.

Over de 7 bergen...

't Zou gaan regenen en regenen en regenen. En daarom was de opkomst nogal magertjes: Bert en Maxim, Else, Luk, Kristien en Wim. We zouden wat hellingen doen. Eerst de Holleweg op de Heikantberg in Rotselaar. Begint zachtjes, maar eindigt fel. Bert had hier nog een rekening te vereffenen. Z'n zoon kon niet achterblijven en dus moest ik passen. Daarna de Panoramalaan en Beatrijslaan op de Middelberg. 't Was al wat minder. De Moedemeule (blijkt Waterloostraat te heten) op de Wijngaardberg. Deze keer Bert niet in de kant gereden, maar van geen kanten meer te bespeuren. Op vraag van Else dan naar de Chartreuse en Meesberg en toen we daar boven waren en nog wat jus hadden, de Kriekenbergweg om het af te leren. (Echt iets voor Erwin) Op terugweg nog een koffietje en daarna nog wat wielertoeristen ter plekke gelaten. Héhé, dat lucht op.

Jan Primus

Slechts een beperkte groep aan de start vanmorgen: Bert, Else, Erwin, Kristien en Wim. De anderen hadden nog hoofdpijn van het vele feesten, hadden schrik van de aangekondigde sneeuwbuien of moesten tegen 13u alweer thuis zijn. Het laatste zou geen probleem blijken. Het weer zat ook dik mee. Flink wat zon, droog en een noordoosterwind die wel te verdragen was. Meteen 25+ bij vertrek. Else legde de pees erop. Aan de Soldatenbrug beslist om Jan Primus nog eens te proberen. Flink doorgebold met lichte wind tegen. Tegen 23-24 langs de ring omhoog, intussen wind in de rug. Boven op de Gelrodeweg hadden we gemiddeld 24.2. Voor een stelletje zondagsfietsers met gewone fietsen is dat ver van slecht. En dan begin je te denken dat het toch wel leuk zou zijn indien we het gemiddelde op 24 zouden kunnen houden. Daarna kwamen de bekende hellingen: Moedermeule, Hellegat, Peerse... en dan vanaf Wilsele langs het kanaal tot Tildonk. Om kwart voor twaalf waren we al in De Ton in Haacht voor een welverdiende koffie. Daarna nog een laatste keer flink doorgereden, zonder te jagen, en dat gaf dan bij aankomst 24.7 km/u gemiddeld, hellingen incluis. De lat is gelegd.

Door de wind, door de regen...

1 april, de laatste dag van onze fietstocht. Deze keer ging het van Zoersel naar huis. Weer goed voor zo'n 80 km.
Gisteravond waren Else en Bert al moeten vertrekken. We waren dus nog met tien om te vertrekken in een slap waterzonnetje. Opklaringen en lichte regen hadden 'ze' gegeven. Tja...
We begonnen met een korte stop in het Lindenpaviljoen in Zoersel. Een oude lindeboom kunstig gebeeldhouwd en aan het kritische oog van kenners onderworpen.

Daarna draaiend en kerend door de Kempen, met prachtige stukjes groen en flink stinkende varkens. Langs het kanaal eens flink beukend tegen de forse wind naar Herentals. "Ik had er goesting in", zei Maxim, "en ik zag dat jij dat ook had." En dus ons eens goed laten gaan. Na Herentals werd de wind er niet echt beter op en begon bovendien ook nog de 'lichte' regen die zou aanhouden tot in Schriek. Maar goed, dat hoort er ook bij.
Vier dagen gefietst. 330 km door weer en wind. Geen ongevallen, zelfs geen lekke banden. Venetië gaat lukken.

Westmalle

Maandag 31 maart. Dag drie van onze fietstocht zou ons van Sint-Niklaas naar Zoersel brengen. Gisteravond was de groep wat herschikt. Daniek moest ons alweer verlaten en ook ons zingend fietswonder Free moest naar eigen zeggen gaan partyen nu de kat van huis was. Ze werd afgelost door Kristien.
Marcellekesweer had Kristien trouwens gezegd. En inderdaad, maandag was prima weer, maar nog wel wat frisjes voor een marcelleke. Van Sint-Niklaas ging het door het Waasland naar Antwerpen. De beelden liegen niet. Het weer zat best mee. De wind trouwens ook.


Na de spreekwoordelijke koffie en warme choco ging het verder langs Deurne en Maarksum. (Modder en enige verwarring in de gelederen.) Dan langs Brasschaat door de bossen in een grote boog naar de abdij van Westmalle. Opnieuw probleemloos. En dat mag al eens gevierd worden.

's Avonds weer goed 80 km op de teller. De sfeer in de jeugdherberg in Zoersel bij het haardvuur was opperbest. Ook Charlotte en Maxim waren intussen weg van de fietstocht.

Sint-Niklaas valt dit jaar op 30 maart

Zondag 30 maart. Gisteravond nog is Daniek bij de groep gekomen. Het leek wel alsof hij terugkeerde. Meteen voelde hij zich thuis; tapte hij moppen van een bedenkelijk gehalte, snurkte naar verluidt als de beste (ik kan kan niet over meespreken want mijn slaapvermogen is legendarisch) en verwarde Bert en Erwin (wat overigens ook begrijpelijk is want ze zijn familie.)

Regen hadden ze voorspeld en buien en nog van dat fraais. Het enige echt positieve was de wind in de rug. En daar genoten we wel flink van. Bijna de hele tijd langs de Dender. Bij wijlen tegen 29 km/u "En nog reclameren ze niet", zei Bert. Langs Hamme en de prachtige Durme vallei naar Belsele. Zo snel ging het allemaal dat ik geen tijd had voor foto's. Tot deze mattetaartenstop. Overheerlijk en meer dan genoeg.
Daarna weer in sneltreinvaart naar Sint-Niklaas waar sommigen zich duchtig in de drank wierpen. Vanzelfsprekend leidt zoiets tot overmoed en gedwee poseren voor de gekste foto's. Maar altijd goed om later nog eens mee te lachen.

Een vrij korte etappe eigenlijk vandaag. Niemand moe. Iedereen had de smaak te pakken en sommigen dus nog wat meer dan anderen.

Van bergen, wind en de 16

Zaterdag 29 maart. De eerste dag van onze fietstocht zou ons van Keerbergen naar Geraardsbergen brengen. Bergen genoeg dus. Wind ook. En zonder fout constant in ons nadeel. Een flinke bries trouwens.
Om 9u aan de Braambosweg. Iedereen stipt op tijd en goedgemutst.

In Haacht treffen we Stanne en Charlotte ook met 'goeie benen en ne goeie moraal'.

Tegen zo'n 22 km/u gaat het recht op recht langs de Haachtsesteenweg naar Brussel. Daar wilde Luk absoluut langs de 16. Eindelijk hebben we iemand in de regering! Voor deze foto gaat later nog veel geld geboden worden. Om hem van de blog te halen welteverstaan.

Dan langs het Koninklijk Paleis en het Justitiepaleis. (Daar hebben we voorlopig nog geen mannetje. Wel een vrouwtje, maar dat fietst nog niet mee.)

Na Brussel begon het pas echt. Flinke bries en flinke heuvels vanaf Gaasbeek. Inclusief af en toe wat kasseien.

85 km later staan we aan de voet van de Kapelmuur in Geraardsbergen. De dappersten der dapperen kunnen zo'n buitenkansje niet voorbij laten gaan. Het levert dramatische taferelen op.

92 kilometer heb ik 's avonds op de teller. Het is goed geweest.