Katarakt

Met een dozijn waren we voor Katarakt. Het voorspelde lenteweer, de verwachte vlaai, de gekoesterde bloesem en de gevreesde 90km zorgden ongetwijfeld voor de behoorlijke opkomst. Rond 9u vertrokken in Sint-Truiden, richting Brustem. Daarna meteen het glooiende landschap met toch wel wat wielertoeristen op de betonbaantjes. In Groot-Gelmen langs de boomgaard van Marjet en in Klein-Gelmen langs het huis van Roger. Dan verder langs Heers en een koffie gaan drinken in 't Tolhuis in Herstappe. Intussen flink de wind van voren, letterlijk en figuurlijk. Zelfs 28 km/u bergaf stuitte op enige weerstand. Er vielen flinke gaten in de gelederen, gaten van al snel een halve kilometer. We hebben conditioneel betere zondagen gekend. Daarna op naar Tongeren. Intussen leken de meeste heuveltjes achter de rug. Daarna langs Borgloon terug naar Sint-Truiden, met het vaste voornemen om te stoppen op de eerste plaats waar we Limburgse Vlaai of Kataraktvlaai zouden geafficheerd zien. Alles tevergeefs. In de voormiddag hadden we genoeg van die plekken gezien; na de middag geen enkele. Wel meer dan genoeg zondagsfietsers die ook op dat moment die route hadden uitgekozen, maar dan tegen een sukkeldrafje en bovendien voor de helft nog in de verkeerde richting ook. Hoe we heelhuids terug in Sint-Truiden geraakt zijn, mag Joost weten, maar aangenaam waren die laatste 20km zeker niet. Vlaai hebben we dus niet gevonden, pannenkoeken wel en lekkere koffie. En last-but-not-least: het zonnetje heeft deugd gedaan, 75km lang.