Ik ben Wim niet

Vanmorgen vertrokken we om half 10. De bedoeling was om om 9 uur te vertrekken, maar ik ben Wim niet, en er was ook vertraging bij de bakker (waar dus niemand kon aan doen).
Bijgevolg dus vertrokken met een half uur vertraging. Pascale had voor gekookte eitjes gezorgd bij het ontbijt en Erwin had beslist om niet mee te fietsen. Dat was een gelukje voor de rest, dan moesten we geen lunch meenemen maar konden we met Erwin afspreken.
Na enkele kilometers was er de eerste helling en iemand vroeg "is dit de eerste col?" maar ik ben Wim niet en kon dus niet antwoorden.
Bijna boven was er de vraag "hoe ver is het nog klimmen?" maar ik ben Wim niet en dus wist ik het antwoord niet.
Gelukkig had Wim, een goed uitgestippelde route doorgemaild. Ik had ze overgeschreven in 't kort maar besloot op het laatste moment toch om de iPad mee te nemen.
Al bij al liep de hele rit vlot. Na de afdaling die we kennen richting Methamis moesten we daar richting Malemort en herinnerden we (Daniek en ik) dat we vorig jaar een fietspad genomen hadden. Maar ik ben Wim niet en we twijfelden en we hebben dan maar de instructies gevolgd zodat we langs de hoofdweg in Malemort aankwamen. Erwin stond ons daar op te wachten met de lunch en bevestigde dat het janettencafe open was. Helaas toen we daar een koffie wilden gaan drinken was het alweer dicht.
Dus verder door naar Venasque, maar omdat dat op een heuvel ligt en omdat ik Wim niet ben, zijn we toch maar verder gereden zonder koffie te drinken.
En dan de route naar Abbaye de Senanque.
En terug omhoog. Ondertussen zijn de meesten onder ons redelijk choco.
Gelukkig zijn we er bijna. De wind is zich ondertussen ook wat gaan moeien en blaast jammer genoeg op kop.
Nu is iedereen wel aan het einde van zijn/haar krachten en sleuren we ons naar het vakantiehuisje.
We hebben ondertussen wel de opmerking dat Wim Wifi belangrijk vindt, maar wij graag een huisje prefereren dat vlak ligt of naar beneden, maar zeker niet de laatste kilometers omhoog zoals nu het geval is. Hoe mooi ook, dit is zo zwaar dat iedereen compleet meurrig aankomt en het eerste half uur moet herstellen.
Maar dit moet gezegd, het aantal kilometers klopte weer vandaag, en hoewel ik Wim niet ben en dus ook geen schrijver, hoop ik dat je toch wat kan genieten van dit verslag.