100

José had afgezien daar in Dardennen. "Geef mij maar eens 100km plat", had ze bij wijze van uitdaging gezegd. En zo geschiedde. Zo plat als je 100 km krijgt. Zeven dapperen vanmorgen aan de startlijn: Else, José, Jan, Cederic, Anit, Luk en Wim. "Gaan we echt 100km doen?" had Else nog gesmst. "Echt", was het antwoord. "Geraken we om half twee weer thuis?" wilde Jan weten. "Da's geen probleem, Jan. We rijden 25 gemiddeld dan zijn we om twaalf uur weer thuis", had ik als grap geantwoord. En dus vertrokken we tegen 25 km/u naar Werchter en dan langs de Demer naar Aarschot, rustig keuvelend over... jawel zonnepanelen. In Aarschot de oude spoorbedding op naar Herentals. Wel vervelend: om de paar honderd meter hekjes, stoppen en optrekken. Niet goed voor het gemiddelde natuurlijk. Voorbij Herentals, langs het Albertkanaal, een eerste keer gestopt om eens uit te blazen. Na een paar koffiekoeken, wafels en churros (die de tweede wereldoorlog net hadden gemist) verder en het tempo stilletjes opgedreven van 27 naar 31 km/u. Twee bruggen in Lier die het tempo drukten. Daarna weer verder tot Walem. Ons gemiddelde lag toen op 25.1. Daarna was het cross-country naar Battembroek voor een koffie op een terras. (en een paar boterhammen met kaas) Verder naar Mechelen, stapvoets door de Speeldag en dan het laatste stuk langs Bonheiden naar huis. Nog altijd 27 km/u peddelend. Om 13u waren we thuis. 101 km had ik op de teller en een gemiddelde van 24.6. Voor een groepje amateurs met stadsfietsen, is dat niet slecht. "Voor mijn part, volgende week opnieuw 100km", zei José nog. 't is maar een woord...