Niet zonder moeite of pijn

Het nieuwe jaar is nog pril. De goede voornemens om iets te doen aan die conditie en om in de zomer naar Venetië te fietsen ook. Goede ingrediënten om met een flinke groep aan de startlijn te verschijnen: Luk, Anit, Wout, Else, Erwin, Kristien, Free en Wim. Omdat sommigen van stilstand moesten vertrekken Erwin wreed veel last aan z'n schouder blijft hebben, koos ik voor een relatief korte toch. Het weer was prima. Vrij fris, maar niet koud én zonnig. Langs Bonheiden en de Elzenstraat naar de Netedijk. Eens in Walem kwamen de eerste sporen van slijtage te voorschijn. Else en Erwin wilden kozen aan het fietsbruggencomplex de kortste weg naar huis. Vooral Kristien drong aan op een extra ommetje langs Boom. Tot Rumst geen enkel probleem, maar nog vóór we in Boom waren kreeg mijn echtgenote het ook lastig. Op de terugweg langs de Dijle zakte het tempo bij wijlen onder de 20, nochtans met licht windvoordeel. En lekke band sloeg de groep nog eens uiteen. Uiteindelijk geraakte iedereen heelhuids terug in de Braambosweg, maar echt fantastisch was het niet. Hopelijk was de pijn niet voor niets.