Met één arm

Zaterdag 11 april
Orrouy - Parijs: 90 km
Met enige spijt vertrokken we in de chambre d'hôte in Orrouy, maar ook
in de wetenschap dat we bijna in Parijs waren. De zwaarste hellingen
waren achter de rug en ook vandaag zat het weer ons wonderwel mee:
volop zon en noordoostenwind. Windaf dus en dat scheelt een slok op
een borrel.
In feite was de tocht zelf vrij probleemloos. Het grootste nieuws
kwam uit Rusland waar het vliegtuig met de Poolse president was
neergestort. Anonieme bron: "Goeie zaak. Die mens heeft Europa al veel
geld gekost."
Wat ook veel geld gekost moet hebben was de Abdij van Chaalis. Leuk
optrekje op een flinke lap grond met ondermeer een romantische ruïne,
een mooie Gotische kapel uit 13de eeuw, een rozentuin en wat
kunstwerken verzameld door een rijke dame die last had om iets weg te
gooien.
Daarna het zoveelste bos en een paternoster van kleine dorpjes op een
steenworp van Parijs. En zo kwamen we aan het Canal de l'Ourcq, dat we
tot in het centrum van Parijs zouden volgen. Alleen was het een
prachtige lentedag en waren vele Parisiens ook naar het Canal de
l'Ourcq afgezakt om er te wandelen, joggen, skaten, fietsen of gewoon
voor onze wielen te lopen.
Vlak voor onze bestemming gebeurden er toch nog paar curieuze bijna
accidentjes. Aan een brug viel Cas gewoon om in super slow motion,
voeten nog altijd in de klikpedalen. En in La Villette bleef
ondergetekende met z'n helm hangen in een tak van een plataan. De boom
weigerde om ons te volgen en mijn fiets weigerde om meteen te stoppen,
hetgeen leidde tot een bizarre en wat ongemakkelijke houding voor mijn
hoofd.
Maar we hebben het dus allemaal gehaald. 450 km fietsen of meer. Cas
met vallen en opstaan en onverslijtbaar op de hellingen. Pascale soms
achteraan, maar vaak ook vóór de groep uit (zolang het vat niet af
was) en altijd in de eerste gelederen als er foto's werden genomen. De
Stanne steunend waar nodig en gepakt en gezakt als een muilezeltje.
Anit met die historische 10de april voor eeuwig in gedachten. Luk met
nieuw achterwiel en oude billen, maar onvoorspelbaar sterk. Kristien
die nog altijd de ongekroonde Queen of The Molshoop is, maar
probleemloos en sterk begint te klimmen. Daniek die altijd in is voor
een kleine competitie. Else onverstoorbaar als ze haar legt en haar
armen door haar vlinderstuur vlecht. Maar de strafste van al is toch
wel Erwin die zonder voorbereiding aan zo'n tocht begint en die dan
nog op karakter en met één hand uitrijdt. Hoed af!