Keerbergen - Namen : 84 km
Behoorlijk fris was het nog toen we even over de klok van negen gepakt
en gezakt samentroepten in de Klein Appelstraat. Op het appel : Erwin
en Else in fonkelnieuw gesponsorde outfit, Luk en Anit beiden
worstelend met het begin of eind van een soortement keelontsteking,
Stanne met smile van oor tot oor, Pascale hevig om meteen aan de kop
te sleuren, Cas met fonkelnieuwe klikpedalen (maar daarover straks
meer), Daniek zonder Els (tot gisteren was dat nog heel normaal),
Kristien al wat opgesmeten maar nog lang niet zo veel als 's avonds en
ondergetekende met veel goesting. De foto zegt het allemaal.
Klikpedalen zijn een fantstische uitvinding. Ze voorkomen dat je van
je fiets wordt geblazen of dat je fiets in volle spurt niet meer wil
volgen. Fietser en fiets worden aan elkaar vastgeklikt en dat loopt
allemaal goed tot je stilstaat. Een fiets die stilstaat heeft namelijk
de gewoonte om te vallen, desnoods met fietser en al. En zo gebeurde
aan de brug van Tildonk, na nog geen tien kilometer. Ondergetekende
remde om in te voegen tussen wat auto's. De Stanne had dat niet tijdig
gezien, ramde me vanachter en sloeg daarna opzij. Cas had het ook niet
in de smiezen en ging met pedalen en al ook tegen het asfalt. De
averij viel nogal mee. Stanne met een gebogen remhendel en Cas met een
gat in de broek en een klein gaatje in de knie.
In Meldert volgde de tweede aflevering. Iedereen stopte bovenaan de
helling. Cas stopte ook, maar viel dan in slow motion weer op z'n zij.
"Ik dacht: toch niet opnieuw.", zei hij later. Tot zover de accidenten.
Na een blitsbezoek langs het internaat van Daniek, en Paul D'Hoore en
Eugene De Berode, ( ook bekend als een superstreng internaat op VT4)
denderden we Hoegaarden binnen voor een koffiestop in Den Venetiaen.
Maar 't café was dicht en dus bolden we maar rustig door naar Jodoigne
voor wat cafeïne. Daarna langs de Ravel in korte mouwen en korte
broek, als tien zomerzotten naar Eghezée. Als ze me ooit vragen wat
het mooiste fietspad van 't land is, kies ik ongetwijfeld voor deze
Ravel. De mooi blauwe hemel en de zachte temperatuur maakten het nog
aangenamer.
Rond kwart over drie waren op onze bestemming en een half uurtje later
hadden ze aan de receptie ook onze reservering teruggevonden. "C'était
question d'un zéro monsieur." Whatever.
Rond vier uur dan te voet flanerend langs de boorden van de Maas naar
de Marché aux Légumes in Namen. Gezellig pleintje vol mensen met
één idee: even genieten. Meer moet dat niet zijn. Weinige dingen
smaken zo fris als de voorjaarszon in een bruine Ciney of twee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten