Parijs 25km
Elk nadeel heb zijn voordeel. Wat we niet wisten bij vertrek was dat
vanmorgen in Parijs de marathon zou worden gelopen. Op zich vrij
onbelangrijk voor ons, ware het niet dat de start werd gegeven op de
Champs Elysées. Met de vele tienduizenden deelnemers was daar fietsen
natuurlijk uitgesloten. Tenzij, tenzij we wat zouden wachten, zoals
Erwin voorstelde.
Onze eerste taak was het zoeken van een huurfiets voor Els, de
sympathieke kersverse vriendin van Daniek. Na eerst vruchteloos
gewacht te hebben bij een zaak aan Canal de l'Ourcq, vonden we een
fietsenzaak in de schaduw van Montmartre, die wel open was.
Daarna kon het sightseeën beginnen. Langs de Opéra en La Madeleine
naar de Place de la Concorde en de Champs Elysées. En kijk: er was
niet alleen heel weinig verkeer op de onderste helft; de bovenste
helft was gewoon helemaal verkeersvrij gemaakt. Enkel voetgangers en
fietsers mochten door. En zo konden we kriskras over de laan struinen
of uitgebreid foto's maken midden op de anders drukke verkeersas. Aux
Champs Elysées...
Daarna bergaf naar de Pont d'Alma. Aan het monument voor Lady Di
hadden we ook een uitstekend zicht op de eindeloze massa
marathonlopers die onder ons door defileerden.
Dan verder naar de Eiffeltoren, Hotel des Invalides, Louvre en Notre
Dame. Fietsen in Parijs is geweldig, zeker op zo'n unieke stralende
lentezondag. Het was prachtig geweest onze fietstocht naar Parijs,
alleen zit het venijn soms in de staart.
We wisten dat tien fietsen op de Thalys wel eens voor problemen zouden
kunnen zorgen. Alle alternatieven hadden we bekeken, maar die waren er
eigenlijk niet.
Daarom waren we RUIM op tijd in Gare Du Nord. Maar niemand kon of
wilde tot twintig minuten voor vertrek zeggen, waar onze Thalys zou
vertrekken. Toen we dat wel te weten kwamen gingen we meteen aan de
chef de train vragen hoe we de fietsen best zouden meenemen. Maar die
weigerde kortaf. Alleen plooifietsen mochten mee volgens het kordate
mannetje. En toen we aanvoerden dat er vooraan en achteraan een leeg
bagagecompartiment was, wilde hij ons nog altijd niet toelaten.
Intussen tikte de klok genadeloos in ons nadeel.
Één alternatief was dat bijna iedereen met trein en bagage naar huis
reed en dat er twee een bestelwagen zouden huren en de fietsen
thuisbrengen. Maar wat zou dat kosten? En dan moest nog iemand die
bestelwagen ook terugbrengen...
Een andere optie werd met succes toegepast door de Stanne: gebaren van
krommenaas. Doodnormaal met de fietsen instappen en geen woord Frans
willen begrijpen. Of eventueel een boete betalen. Dat lukte voor
Stanne, Pascale, Cas, Els en Daniek.
De overigen stonden nog altijd vruchteloos te wachten. Twee minuten
vóór het vertrek werd de bagage al aan boord geworpen. We zouden wel
zien. Om klokslag 18u25, het uur van vertrek, kwam Luk hevig
gesticulerend teruggelopen. Hij had eerst nog eens geprobeerd de chef
de train te overtuigen en toen die bleef weigeren had hij zich tot de
overste van die man gewend en gedreigd met een diplomatiek incident.
En dat deed het 'em.
Wat daarna volgde zullen we niet snel vergeten. Honderden passagiers
van de Thalys zagen een paar gekken in een razend tempo met fietsen
naar de achterkant van de trein hollen om ze een minuutje later nog
sneller te zien terugspurten. Menige atletiekrecords zijn op dat
moment op perron 8 gesneuveld. Ondermeer dat van 100 meter spurten met
de fiets aan de hand.
En zo weten we de volgende maanden en jaren waarover we nog eens een
boompje kunnen opzetten. 450 kilometer langs een mooie route, vier
dagen met een stralende zon, grotendeels met de wind in de rug, zonder
grote ongelukken en met een bewogen dag in Parijs. Het is leuk geweest
vrienden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten