Na een ontbijtje om half negen moesten we ons eerst goed insmeren tegen de zon alvorens onze dagtrip aan te vatten. We vertrokken in t-shirt onder een warme ochtendzon en het ging meteen goed vooruit én bergop. Typerend voor de rest van de dag, een stevig tempo en geen moment vlak.
Zo kwam het dat we nog geen 30 km ver waren maar het toch al half twaalf was gepasseerd toen we in Durbuy arriveerden voor een cafétje. Oorzaak was niet het tempo, maar wel de vele heuvels in de Condroz. Een wasbordpatroon, zo werd mij verteld. En dat is ook niet geheel vlak.
Het weer zat alleszins mee, stralende zon en regelmatig insmeren was geen overbodige luxe. Zonder problemen doorgereden naar onze schaduwplek waar Gilbert en Gladys ons stonden op te wachten met een picknick. Het smaakte, want het warme weer en de vele heuvels begonnen zo stilaan toch een tol te eisen.
Meer van het zelfde en toen we moe genoeg waren om nog eens op café te gaan zitten gebeurde er 5 minuten iets onverwachts. Het begon plots te onweren! Wij zaten net als gisteren mooi droog. Helaas was het deze keer niet na 5 minuten gestopt, zodat we voor het einde van onze rit toch onze regenjasjes eens konden uittesten.
Het natte wegdek maakte de afdalingen alleszins niet veiliger, zodat ikzelf op een bepaald moment weggleed en in ‘een netelig parket’ belandde. Met bijna 90 km op de teller kwamen we aan in ons hotel, waar een welverdiende pint goed smaakte. Het was vandaag toch een stuk zwaarder dan gisteren.
Het hotel is een van de mooiste overnachtingen die we zullen hebben, met heel mooie kamers. We aten hier ook een smakelijk driegangenmenu. Hoewel we vandaag wat kleur hebben gekregen, heeft het Italiaans weertje toch plaatsgemaakt voor enkele warmteonweders. We zullen vannacht alleszins goed slapen, zien wat de dag van morgen ons brengt.
Vincent
Geen opmerkingen:
Een reactie posten