Fietsen zijn er om te bollen. Billen zijn er om gedrapeerd te worden over fietszadels. Records zijn er om gebroken te worden, om fier op te zijn, om het land te redden van weer een crisette.
Na het ochtendlijk ritueel (achterwielen wisselen, lekje olie op de ketting en op de billen) ging het meteen flink van start, omhoog naar Luxemburg Stad. Daarna voor zo'n 10 km over een prachtig fietspad in een kloof langs de Alzette. Leuk begin.
Daarna heuvels (iedere keer Daniek als eerste boven; hij gaat voor de bolletjestrui) met schier eindeloze akkers graan, omzoomd door frisse bossen en om de vijf kilometer een dorpje om binnen en buiten te bollen. Rodemack bvb, een dorpje dat zich graag het Carcassonne van Lotharingen laat noemen. Want intussen waren we ongemerkt Frankrijk binnengereden.
Na 70km in Vigy stond ons tafeltje gedekt: meloen, een rijke keuze knapperig verse groenten, door Gilbert met liefde hard gekookte eitjes, de beste Franse kaas, stokbrood, salami, choco van Else, bananen, perziken, appels... Onze keukenprinses Gladys had zich weer eens goed uitgeleefd. Niet alleen Erwin heeft het opgegeven om tijdens onze tocht 20 km af te vallen, Luk heeft zich er zelfs mee verzoend 20 kilo aan te komen. Alleen Free doet daar niet aan mee en zweert bij karrenvrachten rauwkost en een paar Grany's.
Daarna weer de professionele smeerpartijen en verder, op en neer door het glooiende Lotharingen. Half verlaten dorpjes, allemaal trouwens zonder ook maar één café. Half oogst ook om de hoek met akkers vol rollen stro.
Na 120km Suisse binnengereden voor een 30 seconden-stop. Luk, compleet leegreden joh, echt leeg, mijn billen trouwens vergeten op de keukentafel, en Charlotte, Vake kan je nog eens... want ik kan ECHT niet meer, die twee sukkeltjes vroegen een minuutje voorsprong en wie zijn wij om ze dat te weigeren. En toen gebeurde er weer zo'n wielerwonder. De twee hadden 300 meter voorsprong en hoe hard de achtervolgers ook probeerden (25 km/u, 28, 30... 32 km/u) de kloof werd geen meter kleiner, integendeel. Het duo eindigde deze monsterrit van 129 km met een halve kilometer voorsprong.
U kan zich wel inbeelden dat op zo'n moment de superlatieven nog eens van stal worden gehaald om door te spoelen met een meter bier. Gaudeamus igitur... Een lid van het praesidium in het gezelschap hebben, heeft zo zijn voordelen.
Wim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten