Uitwijven deden we zoals dat hoort met klasse: koffiekoeken, aardbeien en cava. De combinatie van alle drie de ingrediënten kan, toegegeven, wat vreemd lijken maar toch waren we Pascale heel erg dankbaar. En gesmaakt heeft het heel erg. Voor ondergetekende had Jan nog een specialleke: café frappé. Beloofd van tijdens onze reis naar Venetië, als het al niet van Compostela dateerde Heerlijk verfrissend was het in de ochtendhitte. Een nieuwe outfit was er ook voor iedereen, met dank aan Nieuwe Els om te poseren voor de obligate foto.
En dan waren we plots weg. Langs de vaart naar Planckendael voor een laatste hug aan vrouwtje en dochter.
Aardig warm was het intussen, zeg maar drukkend zwoel. Weer dat mij onveranderlijk doet denken aan The Doors. Zolang je fietst valt het eigenlijk best mee, maar bij de eerste korte stop in Klein-Willebroek liep het zweet gewoon in beekjes van ons lijf. In ieder geval veel leuker dan fietsen bij min vijf. Even hebben we overwogen om een Sherman tank die daar toevallig geparkeerd stond, te gebruiken als volgwagen, maar het ding had geen omnium verzekering en we wisten ook niet zeker hoe de Duitsers zouden reageren wanneer we over goed een week hun land zo zouden binnenrijden.
Langs Stille Waters verder naar Temse, waar we onder de brug een rendez vous hadden met Erwin. Die had zich in de voormiddag geamuseerd met het verbeteren van de elektrische installatie van de bestelwagen op aangeven van Javapo. Het enige tastbare resultaat was dat er nu bijna helemaal geen elektriciteit meer was. Maar dat komt de volgende dagen wel goed. Verder langs Sint Niklaas en café Kopenhagen dat helaas gesloten was. Nog wat verder picknicken langs het fietspad naar Nederland. Dos cervezas por favor...
Dan op een diefje Nederland binnen en in het fietsparadijs toch flink moeten zoeken naar bewegwijzering van de route. Als opwarmertje voor de clash van morgenavond wat Spaanse forten uit de 16de eeuw tegen de Nederlanders bezocht. Nu ja fortjes.
Verder probleemloos langs akkers en lange populierenlanen met flink wat schaduw. Rond vijf uur zijn we dan toegekomen in Philippine met zowaar tien druppels als welgekomen douche. We hebben onze tenten opgeslagen op Minicamping Sattva. Een alleraardigst plekje met massa's bomen en nog lekker groen gras. Maar schaduw was niet echt het probleem want het begon hier te regenen en dat heeft het eigenlijk heel de avond gedaan.
Rond zevenen zijn we mosselen gaan eten, of scampi's in lookboter of een roodbaars en een flink glas pinot blanc als beloning voor de drinkbussen. We zijn dus rustig begonnen. Nog 1400 kilometer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten