Niet het reisdoel, maar de reis is het doel

Donderdag en vrijdag 14 en 15 augustus: Vrienden, het is mooi geweest. Ruim 1.600 kilometer heb ik genoten. Ik heb langs prachtige wegen gefietst: door de bossen van de Ardennen, lekker bollend over dat fietspad tussen Bastogne en Luxemburg, door het dal van de Sure, golvend door dat wijdse landschap ten oosten van Metz, heuvelend door de Elzas, langs de Rijnvallei in het noorden van Zwitserland, over lekker lopende fietspaden met de opdoemende Alpen net voorbij de Bodensee, over de winderige Splügenpas, langs het Como-meer met de zuiderse geuren, knallend op de heuvels vóór Bergamo... Ik heb genoten van de steden: van Luxemburg waar ik al zo vaak voorbij ben geraasd, van het verrassend aangename Straatsburg, van Bazel gezellig én imposant in die bocht van de Rijn, van Bérgamo en Brescia, van het romantische Verona met die opera van Carmen onder een sterrenhemel en van het enige Venetië. Maar ook zovele dorpjes en kleine steden zijn me bijgebleven: de middeleeuwse steegjes van Hoei, Wiltz met z'n boven- én benedenstad, Saverne aan de rand van de Elzas, Molsheim, Turckheim waar we net een dag te vroeg waren voor wijnfeest, Augusta Raurica met misschien niet zo'n enorme ruïnes maar met een schitterende ligging, Laufenburg waar de inwoners van Duitse en Zwitserse zijde stijlvol de tango dansten midden op de brug over de Rijn, Waldshut met dat aangename lange plein, Bischofszell, Arbon aan de Bodensee, Liechtenstein, het Alpendorpje Andeer waar de oude grote huizen kriskras leken neergeplant, Malpaga ten zuiden van Bergamo dat me erg deed denken aan Novecento, Palazzolo met die vreemde toren en meer banken dan huizen in een overigens gezellig klein centrum, het ommuurde Montagnana dat bijna doods lag te sudderen in de Po-vlakte... We hebben gezellige campings gehad, zoals die in Saverne, in Sitter of die in Baone, en aangename hotelletjes zoals in Lavacherie, Turckheim en Andeer. Het weer was ons gunstig gezind. We hebben wel wat buien gezien, maar dan toch meestal terwijl we op een terras zaten zoals in Hoegaarden, in Cielle, in Andeer of in Lido di Venezia) maar we hebben vooral veel zon gehad. Gepuft en gezweet hebben we. Wat me natuurlijk het beste is bijgebleven is het gezelschap. Iedere dag weer hebben we samen dingen beleefd, hebben we gevloekt en gelachen, gegeten (Flammenkuchen) en gedronken (Spumante!) tot we niet meer konden (en soms ook wel meer). Dat zijn herinneringen die bijblijven. Venetië was het reisdoel, maar vooral de weg naar Venetië was het doel. Een héél belangrijke nuance. De meesten van ons zijn intussen goed en wel terug. Tijd om te genieten en te dromen van een nieuwe tocht... Wim