Verse croissants en chocoladebroodjes bij het ontbijt. Deze dag zou niet meer stuk kunnen.
Van Saverne naar Straatsburg is een akkefietje voor ons illuster gezelschap. Als een sneltrein waaiden we langs het kanaal Marne-Rhin. Eenzame wielertoeristen gaven we het nakijken. Met iedere kilometer kwamen twee heren uit het gezelschap wel dichter bij het einde van hun bestaan als zelfstandig levend wezen. De vuurproef ("ge hebt gelijk, schat") doorstonden ze allebei moeiteloos. Ze waren duidelijk klaar om hun echtgenotes met open armen te ontvangen.
Om elf uur waren we in Straatsburg. Interessante stad, al was het maar voor z'n futuristische trams, zijn fietspaden en de wat bizarre en niet ongevaarlijke manier waarop fietsers en voetgangers gemengd worden, en z'n mooie vrouwen, zeker op een zwoele zomerdag.
Min of meer stipt op tijd stond een uitgebreid comité klaar om Anit en Else warm te ontvangen. Niet dat zoiets op een dag als vandaag nodig was, maar het is de geste die telt.
Daarna trokken we naar het Europees Parlement. Na het geven van het juiste wachtwoord, een intensieve scan van onze portefeuilles en een formele erkenning van ieder lid van het gezelschap door ondergetekende (je weet maar nooit hoe terroristen of Ieren zich tegenwoordig vermommen) kregen we een privé rondleiding. Daar vernamen we allerlei bijzonder interessante dingen zoals dat het EP iedere burger slechts 3 euro per jaar kost en wat verschil is tussen de Europese Unie, de Raad van Europa, de Europese Raad, het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en nog wat van die instellingen.
Het was pas toen Free tijdens een uiteenzetting over 'Turquie, c'est un problême compliqué...', in het Frans vroeg of één lidstaat dus de toetreding van Turkije kon blokkeren, dat iedereen wakker schoot. De gids zat duidelijk verveeld met de vraag en begon nog meer te zwemmen. 'Et la Russie comme candidat-membre?', probeerde ik om de man te provoceren. 'C'est encore plus compliqué...' Allez, alles was gecompliceerd. Ook het verdrag van Lissabon was nog niet binnen. Niet bepaald een krachtdadige indruk die het EP heeft nagelaten, maar wel stof om nog flink na te kaarten.
Apropos, ook nog een echt Belgicistische foto laten maken met driekleur en al. Hopelijk valt die niet in verkeerde handen.
Daarna heeft onze groep weer een record gebroken: we hebben de kortste rondvaart uit de geschiedenis van de bateaux-mouches op onze naam geschreven. De rondvaart duurde precies 1 (één meter).
Maar goed, Straatsburg is dus echt wel de moeite met huizen in vakwerk die weerspiegeld worden in één van de vele kanalen. Leuk.
Wim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten