Ergens liep het vanmorgen fout. Ontbijten om negen uur, had ik gisteren gezegd. En nu weet ik wel dat niet iedereen altijd even stipt is en dat niemand slaafs gevolgd wordt, maar om half tien zaten we met z'n vieren alleen te ontbijten en begonnen we ons toch zorgen te maken. Bleek dat de anderen in de VIP-ruimte zaten en het zich lieten smaken. Het was ze gegund.
Daarna hingen we de volgwagen aan de noodzakelijke levenslijn die ervoor zou zorgen dat we over frisse frisdrank zouden beschikken en kochten we de plaatselijke Lidl half leeg: 44 liter plat water, 6 liter spuit, 24 blikjes bier en 26 liter frisdrank. Het moet genoeg zijn om de ergste uitdrogingsverschijnselen morgen doeltreffend aan te pakken.
Onze tweede dag Madrid stond in het teken van inter-Europees altruïsme. Eerst probeerden we de wankele Bankia-banktoren te onderstutten, want die helt vervaarlijk over en later had Luk tussen stations Alonso Martínez en Callao een erg vrijgevige bui. Iemand heeft een goeie dag gehad. Het inspireerde K10 om ei zo na ( of ij zo na?) met een hoedje als pobre chica langs de kant van de straat te gaan zitten. Maar zover kwam het niet.
Pinchos dan maar. Tot vanmiddag onbekend en onbemind. Sindsdien een instant hit: pata negra y queso, papa y pulpo, anchoa y mozzarella, ... Dan een kort shoppingspurtje en met een granizado de limón naar Reina Sofía. Goya, Dalí, Picasso en Miró. Weer zo'n museum waar sportmensen toch botsen op hun fysieke limieten. Gelukkig is er altijd Erwin voor de ravitaillering.
Vol moed en compleet opgeladen via Atocha en Madrid Río weer naar het hotel. We besloten ter plekke te eten.
Het zou ons te ver leiden het veeleer geanimeerde tafelgesprek in detail weer te geven, laat staan dat u, beste lezer, er iets van zou begrijpen. Ik zal me beperken tot enkele impressies. De hoofdrolspelers en de setting, daar in dat Madrileense hotel rond één lange tafel boordevol borden, bestek, glazen en vooral flessen, moet u er zelf maar bij denken.
"Gij moet dat niet nemen, want gij lust dat niet. Ge kunt beter dat nemen." "Gij moet ni zeggen wat ik moet eten, ik zal dat zelf wel zeggen." "We zouden die twee vandaag wel kunnen voordragen voor het 'Koppel van de Dag' zodat ze een vermelding krijgen in de blog." "Ik ken Wim. Die wil een kleurrijke figuur als ik." "Ik vind dat we pilletjes moeten meenemen voor mannen die ADHD krijgen als ze op vakantie zijn." "En ik vind dat we volgende keer naamkaartjes moeten zetten. Trouwens niemand wil me zeggen waar we over twee jaar naartoe zouden fietsen..." "Tja, waarom denkt ge?" ...
"...zolang mijn buik niet dikker is als die van X, moet ik nog geen noodmaatregelen treffen.""??? Als ik drie kilo zou afvallen, dan heb ik geen vet meer." algemeen gelach "Pas op, mijn man heeft geen ploeberbuik. Da's echt hard." ???
En zo ging dat maar door op een esoterisch hoog niveau tussen Chief en Tsjeef, tot er iemand zei: "We gaan slapen Anit." "We gaan slapen Peter." ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten