De hele nacht had het gedruppeld, zegt men. Ik zou het niet durven bevestigen al was onze was nog zo nat als de avond voordien. Een heel rustige minicamping was het daar in Philippine en na ons vertrek was het er nog veel rustiger.
Een paar woordjes over onze twee special guest stars lijkt me hier wel gepast. Nieuwe Els, zoals we ze wel eens noemen, had zich gisteren al laten opmerken natuurlijk met de nieuwe shirts. De hele dag heeft ze alert meegefietst en als ze niet op de fiets zaten plakten Daniek en Els meestal aan elkaar. Ah.. de liefde... Mooi om die twee bezig te zien.
Gisteravond was Marc ook naar Philippine afgezakt (met de auto weliswaar) om mee mosselen te eten. Voor Marc ook geen probleem om zich te laten opmerken. Vandaag liet hij het de hele dag démarrages regenen. De meeste van niet langer dan 100 meter. Maar enige spektakelwaarde hadden ze wel.
Bij gebrek aan campingwinkeltje zijn we vanmorgen nuchter op de fiets gestapt. Ontbijten zouden we doen in IJzendijke, een vestingstadje ook al uit de Tachtigjarige Oorlog. Door prins Maurits veroverd op de Spanjaarden. Zou Oranje de Spanjaarden vanavond weer kunnen verslaan?
Op het pleintje onder de lindebomen had Erwin een ontbijtbuffet georganiseerd met croissants, chocoladebroodjes, sandwiches, kadetjes, bruine broodjes... Noem het maar op. En daarna met wind in de rug naar Breskens waar we het veer namen naar Vlissingen. Dat veer bleek de Fast Ferry prins Willem-Alexander (de Nederlanders kunnen duidelijk goed verkopen) die ons tegen een rotvaart over de Schelde bracht.
Dan langs het kanaal naar Middelburg voor het middagbuffet. Middelburg is een wandeling waard. En hadden de Duitsers het in 1940 niet compleet kapotgeschoten was het zelfs twee wandelingen waard geweest. Indrukwekkend ook hoe Lange Jan, de abdijtoren, tot ver de polders domineert. Her en der waren ook wat sporen van Oranjegekte waar te nemen, zoals die fontein met orangeade. Na ons stadsbezoek moesten we afscheid nemen van Els, Nieuwe Els dus. Ze zou terugfietsen tot Knokke om daar de trein te nemen.
Wij fietsten, nu met zes, verder naar het middeleeuwse havenstadje Veere. Het mekka van de zeilfanaten uit de Lage Landen. Prima terrasje in de lommer van hoge lindebomen terwijl het carillon van het stadhuis vrolijk klepperde. We waren wel niet de enigen die Veere een allerleukst stadje vonden.
En dan langs een gigantische Nederlandse driekleur op naar het volgende hoogtepunt : de Oosterscheldekering. Indrukwekkende constructie die we in een rotvaart pakten, voortdurend gegeseld door uitvallen van onze Marc.
Rond 17u20 toegekomen op camping De Wijde Blick in Renesse. Mooi maar duidelijk geen minicamping.
's Avonds zijn we dan een visje gaan eten in het centrum van Renesse en dan... de finale van het WK.
Oranje vlaggetjes, oranje t-shirts, oranje rokjes, rotjes en vuurwerk... In de match zelf waren beide ploegen aan elkaar gewaagd. Mooie kansen voor ondermeer Robben. 0-0 na 90 minuten en daarna verlengingen die ook tot niets leken te leiden tot twee minuten voor het einde Iniesta toch scoorde en Spanje wereldkampioen maakte en Holland even in diepe rouw hulde. Geen gejuich meer, alleen maar heel veel (al wat dronken) oranje jongens en meisjes die plots heel stil waren. Geen Zilvervloot. Geen vuurwerk of zat gelal. Wel een perfecte nachtrust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten