"Vandaag windkracht 6 tot 7. Wie niet wil gezandstraald worden gaat best niet naar het strand..." Het eerste stukje tot Haarlem zat die wind niet echt mee, maar dat werd dan goed gemaakt door het genot van een landschap dat even begon te blozen.
Daarna draaiden we naar het noorden en hadden we vrijwel altijd een flinke rugwind en duinen. Leuk bollen tot aan het Noordzeekanaal.
Daarna bij wijlen tegen meer dan 30 verder. De bestuurder van de volgwagen vraagt bij deze dringend dat de groep een lager tempo aanhoudt, zodat hij al eens een terrasje kan doen en zich niet constant moet reppen.
Boven Ijmuiden eerst langs Holland op z'n smalst. Da's echt waar de naam van een straat en er zit trouwens nog een hele geschiedenis aan vast, maar dat is voor een andere keer. Daarna het Noordhollands Duinreservaat ingedoken en er eigenlijk niet meer uitgekomen. Een prachtig golvend fietspad in een natuurreservaat zonder einde. Apropos, de Noordzee hebben we alleen in Bergen aan Zee eventjes gezien. Vooral in de buurt van dat plekje met de toepasselijke naam is het landschap behoorlijk spectaculair.
Het fietsen zelf verliep probleemloos. Hoe kan het anders met zo'n rugwind? Charlie ging naarmate de dag vorderde steeds sneller fietsen. Hetzelfde kan ook gezegd worden voor Daniek en Stanne, in die mate dat het soms op koersen leek en ik moest ingrijpen. Apropos massagesalon Snelle Erwin had weer goed te doen na afloop. 't Belooft druk te worden in het weekend.
Op de alleraardigste familiecamping Duinvoet in Schoorl een fameus receptieke gedaan op kosten van het jonggehuwde stel Vervloet-Van Looy. Genoeg bubbels in ieder geval om Else los te krijgen. Was ze 's ochtends nog de rust zelve en lag er vanmiddag nog een versteende grijns om de lippen van "plezante mannekes, wa denkte gaale na aagelek te bewaaze?"; dan was het vanavond toch vooral een gezellig gegiechel en gegniffel dat de overhand haalde. Bij Daniek zorgde het aperitiefje ervoor dat z'n Italiaans nog nooit zo vloeiend had geklonken en de weg naar en van het restaurant nog nooit zo kronkelig was geweest. "A domani signore Daniek!"
Om de alcohol wat te laten evaporeren zijn we bij valavond nog op het hoogste duin geklommen om sprakeloos (behalve bij een enkeling) de zon net niet in zee te zien zakken. Als afsluitertje tot slot een halve Limburgse vlaai en een half gelukte poging van Charlie om meer te weten te komen van het amoureuze leven van Daniek. En daarna: "Ogen toe en omdraaien."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten