De hitte van de voorbije dagen was weg, maar van onweer was geen sprake. Bewolkt, zo'n 24 graden, westenwind, maar geen regen. De eerste kilometers stonden in het teken van schapenstront. Opspattend van het achterwiel van de voorganger tot achter de oren bij sommigen. Gezond heet dat te zijn. Daarna slalomden we tussen twee kerncentrales, windmolenparken en boerderijen die graanteelt en het houden van melkvee hebben ingeruild voor elektriciteitsproductie. Op eentje kwamen we in de buurt van de 1.500 zonnepanelen.
Voor koffie pauzeerden we in Café Creativ, een soort Old Curiosity Shop met lekkere koffie. Ongetwijfeld het opmerkelijkste café van uren in de omtrek. Een uitstekend voorbeeld van serendipiteit volgens Luk die ons het volgende kwartier en een stuk van de avond probeerde uit te leggen wat dat betekent. Tevergeefs.
Langs de stilte van een groot natuurpark belandden we pardoes in Büsum, een soort Blankenberge met massa's toeristen in drukke winkelstraten met gezellig eetgelegenheden en jengelende kinderen. En vijf kilometer verder waren we weer midden het niets. Genoeg voor de gele trui om kort na elkaar twee ontsnappingspogingen te wagen. Telkens werd hij weer gegrepen door het peloton aangevoerd door de groene trui. De derde keer was de goede keer. Opgezweept probeerde Luk de muur van 40 km/u te slopen, maar hij reed er zich op tepletter. Met twee ging het door. Daniek perste er een spurtje uit van een kilometerje tegen 44 km/u waarna Wim overnam aan een iets lager tempo voor de volgende kilometers. Ook de dames verbaasden: Anit haalde 35,8 en was daarna nog kiplekker (al wilde ze een vers koekje en niet eentje dat al twee jaar vervallen was) en Else haalde zelfs 37 met te kleine plateaus. Plus est en vous.
Toen we wat later aankwamen op de microcamping Olendiek in Vollerwiek, stonden onze bedjes al gespreid. Het is gepast om hier een Ode am Chef LKW aan te heffen, niet op rijm gezet want dat lukt me niet. Maar sta me toe hier te vermelden dat onze Chef LKW ons al vaak gered heeft van uitdroging, oververhitting, van een tekort aan 'bijval' en van ontwenningsverschijnselen, van gebroken spaken en gevaarlijke dynamo's, van zere mannenschouders en pijnlijke vrouwenbenen. Het mag dan voortaan ook geproclameerd worden in de koninkrijken de Belgen, Ollandezen en Denen en in de Republiek der Dikke Duitsers, dat de beste Chef LKW onzen Erwin is, met of zonder krullende snor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten