Na wat draaien en keren door de Schoorlse duinen waren die plots gedaan. Voor ons nu alleen maar polders en een flinke dijk, de Hondsbossezeewering. Apropos, da's een van de zwakke punten van de Nederlandse kustverdediging omdat die niet bestand zou zijn tegen een storm van één keer in de 10.000 jaar. Maar da's een detail in vergelijking met die krachtige zuidwester die in ons voordeel blies. Kilometers lang tegen veertig of meer langs de woelige zee. Leuk.
Wat verder maakte een kiezelsteentje een tijdelijk eind aan de pret. De eerste lekke band van de trip is op mijn conto te schrijven. Daarna weer verder langs en door de duinen (wel een bui moeten verwerken) en dan nog eens zo'n enorme dijk met voordeelwind, langs Lange Jan, Den Helder binnen.
Vandaag fietsen we langs de waddeneilanden. Eerst op Texel een punt gemengd suikergoed gekocht. En daarna een ijsje met boerenjongens. Stanne kende dat niet. "Wel dat zijn krieken op jenever.""Een volledig kieken op jenever?" Het leek Stanne van het goede te veel. Overigens zijn het hier rozijnen (en geen krenten) op brandewijn. "Neen meneer. Geen krieken en hun kunnen het weten wat ze serveren dat al 42 jaar."
In De Cocksdorp hebben we dan een bootje genomen naar Vlieland. Fietsen aan de reling gesjord, een leuke babbel ("De verdoemde zielen kennen geen rust." "Tja, 'k heb het altijd geweten.") en een druppel Jutter tegen de wind en 'second thoughts'.
Op de Vliehors reden we dan met de fiets in een kruising van een afgedankte raketwerper en een amfibievoertuig. Een bakbeest met 750 PK onder de motorkap. Overigens is fietsen op het westelijke stuk van Vlieland geen goed idee en wel voor twee redenen: 1) er is flink wat drijfzand en 2) het is het geliefkoosde schietterrein voor alle militaire vliegtuigen van Noord-West Europa.
Intussen hebben we veilig en wel het enige dorpje Oost-Vlieland bereikt en opnieuw genoten van een lekkere maaltijd en wat straffe stoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten